whakamarumaru
1. (verb) (-hia,-ngia,-tia) to shade, shelter, protect.
Nā Whakatau i whakamarumaru ngā umanga a Ngāi Tahu i te takiwā ki Kaikōura (TTR 1994:38). / Whakatau protected Ngāi Tahu interests in the Kaikōura district.
Synonyms: tiaki, whakaruruhau, rauhī, parahau, taumaru, whakahau, whakangungu, whakamaru, pare, araarai, whakahaumaru, whakaruru, rī, manaaki
2. (modifier) sheltering, shading.
Ka kite i te poporo whakamarumaru o Uenuku, ka kainga e rāua (M 2004:28). / When they saw Uenuku's shading breadfruit tree, they ate the fruit.
3. (noun) shade, shelter, protector.
Ka nohonoho haere mātou i raro i ngā whakamarumaru kia kore ai ō mātou māhunga e paoa e te rā (HM 2/2009:10). / We sat about under the shade so that our heads would not be pounded by the sun.
Synonyms: ruruhau, whakaruru, kaiwhakamarumaru, whakaruruhau, parepare