whakapīata
1. (verb) (-tia) to shine, polish.
Ka mutu tēnā mahi, ka tahuri ia ki te whakapīata i ōna hū, ki te hinu i ōna makawe, ki te pani hoki i a ia ki te wai kakara (TWK 1:12). / When that task was finished he began to shine his shoes, to oil his hair and to apply himself with aftershave.
Synonyms: whakapai ake, whakapīratarata, waku, wakuwaku, whakamahine, pani, whakamaheni, whakakanapa, whakapīrata, pārihi, parakena, aumiri