hangarau
1. (verb) (-tia) to deceive, fool, jest.
Ka mea atu a Māui ki tōna kōkā, “E kui! Koia anō i taringa turi ai ō tamariki. Kāti, māku noa e tiki he ahi.” Ka mea mai te kuia rā, “Auaka koe e haere ki te tiki ahi, koi hangarau koe ki tō tipuna.” (JPS 1929:21). / Māui said to his mother, "Old lady! Your children don't listen. Well, I will fetch some fire." The elderly woman said, "Don't you go and fetch fire, lest you play tricks on your ancestor."
Synonyms: hangareka, kārikarika, whakanene, whakatara, whakatara
2. (modifier) pretend.
Ko ia tēnā e mahi hangarau ana he kaituku waiata a ia, e whakamōhio atu ana ko wai ngā kaiwaiata o ia tēpa (TWK 56:26). / She would pretend that she was a disc jockey and she knew who the singers were on each tape.
Synonyms: whakatakune, whakaata, whakaataata, whakataruna
3. (noun) trickery, chicanery, cheating, deception.
Ko ngā tohunga o muri nei he tinihanga noa iho ā rātou mahi, kāore i rite ki ngā tohunga o neherā, he tapu, he wehi, tēnā ko ō muri nei he hangarau ngā mahi (TP 1/3/1900:9). / The tohunga of contemporary times practice trickery, not like the tohunga of olden times who were tapu and frightening - those of today practise chicanery.
hangarau
1. (modifier) technological.
Ko ngā kupu hāngai ki te ao hangarau e mahia ana ki Korea, e ahu mai ana te nuinga i te reo Hapanihi, ko ētahi mai i te reo Ingarihi (HM 3/1998:4). / The words pertaining to the technological world being used in Korea, the majority come from Japanese, with some from English.
2. (noun) technology.
Kua angitū ētahi kamupene nā te arotahi ki te kiritaki, te nanao ki ngā hangarau hōu, te whakangao moni ki ngā mahi rangahau, te hanga rautaki hokohoko hoki (Te Ara 2015). / By targeting particular clients, using new technology, investing in research, and marketing carefully, some companies have been successful.