whakapōtaetanga
1. (noun) crowning, capping, graduation.
Ahakoa anō te whakapaipai o ngā kōrero i whakatakotoria mōna, karekau tonu ia i kite me whakahōnore rawa, engari i te taenga ki te pō whakapōtaetanga, i āhua puta anō tōna ngākau whakahīhī (EM 2002:233). / Despite how nice the statements made about him were, he could not see why he should be honoured, but when the capping night arrived, it became apparent how proud he was.