whakapōtae
1. (verb) (-tia) to crown, cap (with a degree), graduate.
Rere ana te whiu a Rātana i a Te Tāite he mea nōna kei te whai kē a Rātana ki te whakapōtae i a ia hei kīngi mō Aotearoa (TTR 1998:204). / Rātana accused Te Tāite of saying that he, Rātana, wanted to crown himself king of New Zealand.
2. (modifier) crowning, graduating, capping.
He rā whakapōtae tēnei ki Te Whare Wānanga o Awanuiārangi (Te Ara 2014). / This is a graduation day at Te Whare Wānanga o Awanuiārangi.