whakangahau
1. (verb) (-tia,-ngia) to entertain, amuse.
Ko te nuinga o ngā kōrero paki a te Māori, tuatahi, ko tōna āhuatanga he kōrero ngahau. Hei whakangahau i te tangata, hei whakakatakata i te tangata, hei whakakotahi i te tangata, hei whakatau i te tangata, ā, ka mutu, hei whakaataata i te whakawhanaungatanga kei waenganui i a rātau (HM 3/1997:3). / The majority of Māori yarns are, firstly, for enjoyment; to entertain, to amuse, to unite and to put people at ease and to reflect the relationship amongst them.
2. (modifier) enjoyable, entertaining.
Ko ia tēnā e whakakatakata nā i te whakaminenga Mihinare ki ngā kōrero whakangahau o te hui hīnota (TTR 1996:117). / He would make the Anglican congregation laugh with entertaining accounts of the synod proceedings.
3. (noun) entertainment, concert.
Ko tā ētahi kē atu he whakangahau, he whakangāoko noa iho (HM 1/1993). / Others are for entertainment or just to amuse.