whakaangiangi
1. (verb) to move through the air.
Ahakoa rā te pū repo i mauria mai hei whakaangiangi i Parihaka, meinga ana e te mana o Tohu rāua ko Te Whiti kia kore e pakū, ko tā rāua kupu tēnei, "E te mana o tōku atua, papanuitia te ngutu o te pū repo rā kei pakū." (TP 1/1908:5). / Although the cannon which was brought to fire on Parihaka, Tohu and Te Whiti's mana caused it to misfire and this is what they said, "O the power of my god, block the mouth of the cannon so that it will not fire."