toromāhanga
1. (verb) (-tia) to ensnare, trap.
E whakaatu ana tēnei whakaahua (nō te tau 1846) i a Kehu (nō Ngāti Tūmatakōkiri) e toromāhanga ana i tētahi weka ki te riu o Mātukituki ki Wānaka (Te Ara 2016). / This illustration (from 1846) shows Kehu (of Ngāti Tūmatakōkiri) snaring a weka in the Mātukituki Valley, Wānaka.
2. (noun) snare, trap.