matakēkē
1. (verb) (-ngia,-tia) to bear ill will, have ill feeling.
I taua hui, ka pāngia a Mākarini, te tama mātāmua a Ngata e te kōea, ā, i te hoa rangatira o Ngata, i a Arihia e tiaki ana i a Mākarini i te kāinga, ka pā anō hoki taua mate ki a ia. He ika paerua te parekura, nā te mea kāre i taea wawetia te tiki he rongoā tika mō rāua. Pākikini ana te ate o Ngata, ā, he wā a Ngāti Porou rāua ko Tainui e noho matakēkē ana (TTR 1996:108). / At the hui Mākarini, Ngata's eldest son, contracted dysentery and while Ngata's wife, Arihia, was nursing Mākarini at home, she caught it too. Both died before they could get proper medicine. Ngata was devastated, and for a time there was ill feeling between Ngāti Porou and Tainui.
2. (modifier) bearing ill will, having ill feeling.
Ehara tāna i te tū matakēkē ki te Pākehā, ā, ehara i te tū e tautoko ana i te Tiamana; engari, ko tāna tū he tautoko kē i te Māori (TTR 1996:50). / Hers was not a stand bearing ill will towards the Pākehā, and nor was it a stand in support of the Germans, but her stand was support for Māori.