mate koeo
1. (verb) to die a natural death.
Ka kī rā ia, "Waiho taku reo kia mate rangatira", arā, kia mate hirinaki, kia mate koeo, kia mate tara-ā-whare engari kia kaua e riro mā te kōhuru rawa e mate ai! (TTTT 2006:12). / He said, "Let my language die a noble death", that is, let it die of old age, of natural causes, but don't allow it to be murdered!
2. (noun) wasting disease.
Nā te patu, nā te mate koeo, ka mimiti haere ngā hōia o te Wīwī (TKM.MM 18/7/1863:7). / Casualtes and disease diminished the French armies.