kaiākiri
1. (modifier) internecine, bloody, mutually destructive.
Kāore anō kia tino mutu noa te whawhai kaiākiri nei, ka whiua rā a Ngāi Tahu e te tokomaha tonu o ngā marau nunui a te ope taua mau pū a Ngāti Toa o te tau 1828 i raro i a Te Rauparaha (TTR 1994:112). / The internecine warfare had not quite ceased when Ngāi Tahu suffered a series of major raids in 1828 by armed Ngāti Toa under Te Rauparaha.
2. (noun) flesh wound.
3. (noun) civil war, internecine war.
Ka tae ki te takurua o 1865, ka tū te kaiākiri i waenga i Te Aitanga-a-Māhaki i te kaha kaikā o te nuinga o rātau ki te whakapono o te Pai Mārire (arā, te hāhi Hauhau) (TTR 1994:33). / When the winter of 1865 arrived, Te Aitanga-a-Māhaki were torn apart by the enthusiasm of the majority for the Pai Mārire (Hauhau) faith.